به گزارش مشرق، سردار شهید علی کفایی شیرمنش فرمانده گردان تخریب النصر لشکر 27 محمد رسول الله(ص) بود که 22 فروردین سال 62 در فکه شمالی و منطقه ابوغریب به فیض شهادت نائل شد و پیکر مطهرش بعد از یک هفته در قطعه 29 گلزار شهدای تهران میهمان خاک شد.

سردار جعفر جهروتی زاده اولین فرمانده تخریب لشگر 27 محمد رسول الله(ص) خاطراتی از شهید کفایی را این چنین روایت می‌کند: «گردان النصر تخریب لشکر 27 محمد رسول الله (ص) به فرماندهی شهید علی کفایی مامور باز کردن یکی از این معابر و شکستن خط اول دشمن شد. رزمندگان گردان النصر در ساعات پایانی شب به پشت میدان مین رسیدند و کار بر روی معبر را شروع کردند. عمق زیاد میدان مین و اتفاقاتی که در آن افتاد حدود 4 ساعت طول کشید تا به انتهای معبر و به کانالی رسیدند که مملو بود از سیم خاردار حلقوی... تقریبا معبر لو رفته بود و دشمن با آتشباری زیاد روی معبر سعی می‌کرد تلفات زیادی بگیرد حتی گلوله آتش زایی داخل معبر خورد و یک تعداد از بچه ها داخل معبر سوختند. بعد به کانال که رسیدند شهید علی کفایی خودش دست به کار شد.

برای رد شدن از این حجم سیم خاردار باید از اژدر بنگال* استفاده کرد.آن شب بچه های تخریب تعداد زیادی اژدر بردند و در باز کردن معبر از آنها استفاده شد.پای کانال که رسیدند دوتا اژدر مانده بود اما چاشنی و فیتیله تمام شده بود.

کانال مملو از سیم خاردار بود.شهید کفایی معطل نکرد داخل کانال شد و دو تا لوله اژدر بنگال رو سر هم کرد و زیر سیم خاردارهای داخل کانال گذاشت. باید راه باز می‌شد تا رزمنده ها عبور می‌کردند و دقایق و ثانیه هایی حیاتی بود.

اژدر بدون چاشنی منفجر نمیشود و حتما باید چاشنی و قدری فتیله باروتی شود که بعد از آتش زدن سر فیتیله بتوانی از محل انفجار فاصله بگیری.فقط یک راه برای انفجار اژدرها وجود داشت و علی کفایی همان رو عملی کرد.

علی یک نارنجک بیشتر همراهش نبود.ده‌ها کیلو مواد منفجره بود و گوشت و پوست و استخوان فرمانده تخریب!علی نارنجکش را از کمر باز کرد و ماسوره چاشنی را خارج کرد و داخل اژدر بنگال گذاشت و با دو دستش چاشنی رو به مواد محکم کرد و بعد اهرم ماسوره را رها کرد...صدای انفجار و خالی شدن معبر از سیم خاردار و با بدن قطعه قطعه شده به معراج رفت.با شهادت فرمانده قهرمان گردان النصر قفل معبر شکست و مسیر باز شد و بچه ها به قلب دشمن زدند.»

* اژدر بنگال (Bangalore torpedo) یک خرج انفجاری است که در انتهای یک تیوب با طول زیاد تعیبه شده که طول این تیوب قابل افزایش است. این ابزار توسط واحدهای مهندسی رزمی به منظور پاکسازی موانعی به کار می رود که پاکسازی آنها مستلزم نزدیک شدن و احتمال قرار گرفتن در معرض آتش دشمن است.